بررسی های اسلامی

میدانید چشم انسان چند مگاپیکسل است؟ 

بعد از ظهر روز تابستان قم از کتابخانه بیرون آمدم وبه طرف منزل حرکت کردم هنوز راهی نرفته بودم که پیر

 مردی را دیدم که در کنار پیاده رو مشغول پهن کردن بساط بود با پای دردمند که عصای بغلی از آن حکایت  -

 می کرد.

 بساطش عبارت بود از یکی دوتاجعبه آدامس وتعدادی دستمال کاغذی جیبی ،با خودم فکر کردم این پیرمرد

 در این موقعیت اقتصادی جامعه وبا این سن وسال چطور می تواند معیشت بگذراند؟!

 به ذهنم رسید به او کمک مالی کنم بعد از این فکر منصرف شدم چون دیدم با کمال عزت مشغول کاسبی -

 است،تصمیم گرفتم چیزی از او بخرم،جلو رفتم وسلام کردم وپرسیدم دستمال چند؟گفت:صد وپنجاه تومان.

 بعد گفت:هر چقدر می خواهی بده و باز ادامه داد صد تومان بده.من که از این قیمت گذاری تعجب کرده بودم

 به این فکر افتادم که چه بسیار افراد که از آنچه خداوند به آنان داده از خانه و ماشین و کاسبی پر درآمد و...

 راضی و قانع نیستند و حرص و طمع آنها را به سوی بیشتر خواستن،کم فروشی،دغل و سایر اوصافی که

 دنیا را به سوی آنان بیاورد،پیش می برد و این فقیر مؤمن که تمام آنچه برای فروش گذاشته به ده هزار -

 تومان هم نمی رسد این گونه با توکل بر خدای رزّاق و بدون ترس از کم بود مالی آن هم در این کهولت سن

 این طور با من برخورد می کند و ذهنم به طرف این آیه از قرآن رفت که درباره ی این افراد می فرماید:(افراد

 ناآگاه آنها را از شدت خویشتن داری بی نیاز می پندارند امّا آنها را از چهره هایشان می شناسی و هرگز با

 اصرار از مردم چیزی درخواست نمی کنند.(بقره آیه 273

آرمان پرس – گروه فرهنگی :هفته گذشته پانزدهمین جشن مجله دنیای تصویردر حالی در تالار وزارت کشور برگزار شد که حواشی گسترده آن تا به امروز نیز ادامه دارد و در این میان نکته بسیار مهم اینجاست که این جشن ظاهرا خصوصی به محلی برای ترویج ابتذال و سبک زندگی غیر دینی تبدیل شده است اما نه تنها جلوی برگزاری آن گرفته نمی شود بلکه بخش هایی از آن در صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز به تصویر کشیده می شود .

به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی آرمان پرس جشن مجله دنیای تصویر یا اهداء تندیس حافظ که در طول سال های گذشته توسط علی معلم تهیه کننده فیلم های نازل سینما برگزار می شود در طول برگزاری خود عملا به محیطی برای تقلید کورکورانه از جشن های سینمای غربی تبدیل شده است و هر سال نیز می کوشد در شکل برگزاری ظاهری خود را به جشنواره هایی شبیه کن نزدیک تر کند . باید دانست که محیط جشنواره های خارجی اساسا نه یک محیط آکادمیک سینمایی بلکه بستری برای ترویج علنی سکس از طریق جلوه نمایی بازیگران زن و اهداء جوایزی با اهداف و اغراض خاص سیاسی و اقتصادی است و اینکه گروهی در داخل کشور بخواهند با تقلید از این جشنواره ها راه آنان را ادامه بدهند به هیچ وجه پذیرفته شده نیست .

تصاویر منتشر شده از پانزدهمین جشن دنیای تصویر نشان دهنده این است که مسئولان برگزاری آن دقیقا با دست گذاشتن روی جلوه نمایی زنان تلاش دارند از عنصر تحریک برای جلب حمایت حامیان مالی و حتی مردم استفاده ککند و به این ترتیب بتوانند مراسم خود را در میان رسانه های زرد و جامعه مشهور تر کنند . برگزاری مراسم فرش قرمز حضور بازیگران در ابتدای این جشن کاملا نشان دهنده این موضوع است که یک تفکر خاص زیر زمینی در عرصه سینما تلاش دارد عناصر جلب توجه های سینمای جهانی که عموما بر پایه شهوت استوار شده است را به درون کشور بکشاند و ظاهرا در این مسیر هم بدون کوچک ترین ابایی به کار خود ادامه می دهد .

به نظر شما حضور تعداد زیادی بازیگر زن به تنهایی و یا همراه با همسرانشان بر روی فرش به اصطلاح قرمز با داشتن غلیظ ترین آرایش ها و زننده تین لباس ها چه معنی می تواند داشته باشد؟ البته در این میان همسران بازیگران که بی غیرتی خود را با نمایش عمومی وضع نامناسب همسرانشان در روبروی هزاران دوربین عکاسی و در مقابل میلیون ها چشم به نمایش می گذارند نیز یکی از مقصران اصلی این موضوع هستند اما باز هم هویت فکری برگزار کنندگان چنین جشنی مورد سوال است ؟ علی معلم سال هاست تلاش دارد با برپایی این جشن و پز های روشنفکری خود را به نمادی از نمایندگی سینمای غرب در ایران تلاش کند و در این را از هیچ تلاشی برای نزدیک سازی شیوه کار هم فرو گذار نمی کند .

البته از سوی دیگر بسیاری از منتقدان سینمایی و تحلیل گران مسائل حوزه تصویر نیز ماهیت جشن حافظ را زیر سوال می برند چون عملا این جشن نه محل یک رقابت وزین هنری برای شناسایی برگزیدگان واقعی که به محلی برای اهداء تعدادی تندیس طلایی به بازیگران زن و مردی تبدیل شده است که قرار است سالی یک بار دور همی شادی را بیافرینند و با گرفتن انواع ژست های مختلف خود را از دریافت چنین جایزه ای خوشحال نشان دهند . هنوز پس از این همه سال برگزاری این جشن مشخص نیست ملاک ارزیبای انتخاب برگزیدگان چیست و به نظر می رسد فقط به عرصه ای برای نفوذ بیشتر علی معلم در بدنه سینما و پیشبرد اهداف شخصی مبدل گشته است .

اما از همه این موضوعات بگذریم اقدام دراختیار گذاشتن یک تالار دولتی با نام رسمی تالار وزارت کشور در اختیار چنین جشن مبتذلی در نوع خود جالب توجه است . چرا امکانات بیت المال در کشوری اسلامی باید در اختیار ترویج ابتذال و بی فرهنگی عده ای قرار بگیرد که برای به رخ کشیدن بازیگران زن در جامعه مسلمان به محل فعالیت نیاز دارند و دولت باید آن را در اختیار آنها بگذارد ؟ آیا سابقه ابتذال این جشن در سال های گذشته برای مسولان تالار وزارت کشور مشخص نبود که از ورود این افراد به تالاری که با بودجه بیت المال اداره می شود جلوگیری کنند؟ سوال هایی که پاسخش باید توسط وزارت کشور داده شود .

جامعه‌ى اسلامى، بدون بهره‌مندى کشور از نهاد خانواده‌ى سالم، سرزنده و بانشاط، اصلاً امکان ندارد پیشرفت کند. بالخصوص در زمینه‌هاى فرهنگى و البته در زمینه‌هاى غیر فرهنگى، بدون خانواده‌هاى خوب، امکان پیشرفت نیست. پس خانواده لازم است. حالا نقض نشود که شما میگوئید در غرب خانواده نیست، پیشرفت هم هست. آنچه که امروز در ویرانى بنیاد خانواده در غرب روزبه‌روز بیشتر دارد نمودارهایش ظاهر میشود، اینها اثرش را خواهد بخشید؛ هیچ عجله‌اى نباید داشت. حوادث جهانى و حوادث تاریخى اینجور نیست که زودبازده و زوداثر باشد؛ اینها بتدریج اثر خواهد گذاشت؛ کمااینکه تا حالا هم اثر گذاشته. آن روزى که غرب به این پیشرفتها دست پیدا کرد، در آنجا هنوز خانواده سر جاى خودش بود؛ حتّى مسئله‌ى جنسیت با همان رعایتهاى اخلاقىِ جنسى - البته نه به شکل اسلامى، بلکه به شکل خاص خودش - وجود داشت. اگر کسى با معارف غربى آشنا باشد، هم در اروپا و هم بعداً در آمریکا این را مى‌بیند و مشاهده میکند. این مسئله‌ى رعایتهاى اخلاقىِ دو جنس نسبت به یکدیگر، مسئله‌ى حیا، پرهیز از تهمت، اینها چیزهائى بود که آن روز وجود داشت. این بى‌بندوبارى‌ها و اباحیگرى‌ها بتدریج در آنجا به وجود آمده. آن روز یک زمینه‌هائى فراهم شد و به اینجا رسید. وضع امروز هم فرداى بسیار تلخ و سختى را براى آنها رقم میزند .