بررسی های اسلامی

آیا استفاده از کلمات(مذکر) در قرآن،نشانه ی تبعیض بین مردان و زنان نیست؟ 

در خصوص این شبهه باید گفت از آنجا که قرآن به زبان عربی نازل شده،قواعد و دستور زبان عرب را در آن

مراعات می نماید که معمولاً در خطاب های عمومی برای اعم از زنان و مردان از الفاظ مذکر بهره می برد،

چنان که در بسیاری از خطاب ها وقتی(یا ایها الذین آمنوا)مطرح می شود مقصود مرادن و زنان با ایمان

هستند نه خصوص مردان مؤمن،بلی اگر خطاب متوجه مردان یا زنان خاص یاشد،لحن خطاب عوض

می شود،مثل این که برای مردان از واژه(رجال)و برای زنان از واژه(نساء)استفاده می شود.

این مطلب یعنی استفاده از واژه مذکر برای اعم از مرد و زن ،در سایر زبان ها نیز سابقه دارد.برای مثال در

زبان انگلیسی گاهی واژه( MEN )به کار برده می شود و منظور از آن بشر است،اعم از مرد و زن نه

خصوص مردان.

نکته قابل توجه این است که اصل موضوع توجه و عنایت به جنس زن در قران کریم به چشم می خورد

،مانند این که در آیاتی از قرآن توجه به هر دو گروه را مد نظر قرار داده و هر دو صنف را با صفاتیدر خور توجه

مورد خطاب قرار می دهد مانند:

ان المسلمین و المسلمات و المؤمنین و المؤمنات و القانتین و القانتات...(احزاب-35(

در این آیه شریفه صفاتی را که برای مردان برشمرده برای زنان مسلمان نیز ثابت دانسته،صفاتی مانند،

اسلام،ایمان،عبادت پیشگی،صداقت،راستگویی،صبر،خشوع،انفاق نمودن،روزه داری،عفت ورزی وذکر

خداوند و سپس در پایان آیه یه این نکته اشاره می فرماید که چنین گروهی از زنان و مردان شامل

بخشش و غفران الهی واقع شده و اجر و پاداش بزرگ نصیبشان می گردد.

در کل آنچه سبب تفاوت رتبه انسان در نزد پروردگار است تقواست.چنان که در آیه شریفه می فرماید:و

همانا مکرم ترین شما در نزد پروردگار با تقواترین شماست.

و باز ذکر و بیان زن های نمونه ای چون مریم عذرا و آسیه همسر فرعون در قرآن کریم نشانه پاسداشت و

ارزش این گروه از انسان ها است و این دو به عنوان الگوهایی در طهارت و پایداری در ایمان هستند و

الگو بودن آنها از دیدگاه قران برای زنان و مردان است نه خصوص زنان.